Νόσος Πάρκινσον

Η θεραπεία της νόσου Πάρκινσον απαιτεί μια ολιστική προσέγγιση για να είναι μακροπρόθεσμα επιτυχημένη. Απαιτεί μια ειλικρινή σχέση και σχέση εμπιστοσύνης με τον θεράποντα νευρολόγο, ο οποίος οφείλει να είναι εξειδικευμένος σε αυτό, απαιτεί μια αρχικά διεξοδική συζήτηση με τον ασθενή για την κατανόηση της νόσου και την χάραξη μιας μεσο- και μακροπρόθεσμης στρατηγικής, καθώς ο ασθενής θα 'συμβιώσει' με αυτή την εξελισσόμενη νόσο εφ' όρου ζωής.

Το πρώτο στάδιο της ενημέρωσης για την διάγνωση και του τί αυτό πρακτικά σημαίνει σε εξατομικευμένη βαση, δηλαδή τί αντίκτυπο θα έχει στις οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις κτλ, είναι κρίσιμο για τον καθορισμό των στόχων της θεραπείας αλλά και για το αποτέλεσμα της θεραπείας. Αρχικά, ένας άνθρωπος που λαμβάνει την διάγνωση χρειάζεται χρόνο για να την αποδεχτεί, να την αφομοιώσει, να δεχθεί την αλλαγή αυτή στη ζωή του. Αυτό το στάδιο είναι σημαντικό γιατί η μετέπειτα πορεία απαιτεί τη συνεργασία του ασθενούς σε πολλά επίπεδα, πρέπει δηλαδή ο ασθενής και ο γιατρός να δουλεύουν μαζί για να επιτευχθεί το αποτέλεσμα, δηλαδή η καλή ποιότητα ζωής, όχι μόνο άμεσα αλλά και μακροπρόθεσμα. Σε αυτή τη διαδικασία είναι απαραίτητο ο ασθενής να αντιληφθεί οτι ένα μεγάλο κομμάτι της ευεξίας του εξαρτάται απο εκείνον και συγκεκριμένα απο το κατα πόσο είναι διατεθειμένος να ζεί απο εδώ και πέρα με τον τρόπο που γνωρίζουμε πλέον απο μελέτες, οτι θα προστατεύει τα κύτταρα του απο περαιτέρω νευροεκφύλιση. 

Η συστηματική άσκηση καθυστερεί την εξέλιξη της νόσου. Μπορεί να μην έχουμε ακόμα κάποιο φάρμακο που το κάνει αυτό, αλλά πλεον τα δεδομένα απο μεγάλες μελέτες επιβεβαιώνουν οτι υπάρχει κατι τοσο απλό και τόσο ευεργετικό όσο η άσκηση, που μπορεί. Παράλληλη η σωστή διατροφή, η διαχείριση του άγχους, η διατήρηση μιας καλής υγείας γενικότερα (αποφυγή τσιγάρου, αλκοολ και άλλων βλαβερών ουσιών που επιταχύνουν την εκφύλιση), η φροντίδα για διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους, η φροντίδα των οστών ωστέ να ανταπεξέρχεται το σώμα στις κινητικές προκλήσεις της Πάρκινσον κτλ, είναι ύψιστης σημασίας για την επίτευξη μιας καλής ποιότητας ζωής και την διαχείριση της νόσου διαχρονικά.

Η φαρμακευτική θεραπεία της Νόσου Πάρκινσον είναι προς το παρόν συμπτωματική. Αυτό σημαίνει οτι δεν υπάρχει προς το παρόν μία θεραπεία που να επηρεάζει ή να σταματά την εξέλιξη της νόσου. Παρόλα αυτά είναι διαθέσιμα μια σειρά απο φάρμακα τα οποία βοηθούν αποτελεσματικά την βελτίωση των συμπτωμάτων. Πριν από την εισαγωγή της λεβοντόπα, η νόσος προκαλούσε πολύ σοβαρή αναπηρία στους ασθενείς. Η εισαγωγή της λεβοντόπα έχει θεωρηθεί μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της σύγχρονης ιατρικής. Παραμένει η πιο αποτελεσματική διαθέσιμη θεραπεία για την ανακούφιση των συμπτωμάτων της νόσου από την πρώτη εισαγωγή της στη δεκαετία του 1960 έως σήμερα. Η θεραπεία με λεβοντόπα θεωρούνταν για αρκετά χρόνια ως μια θεραπεία που θα έπρεπε να ξεκινήσει οσο το δυνατόν αργότερα λόγω επιπλοκών της χρόνιας χρήσης της, όπως κινητικές διακυμάνσεις (wearing off, "on-off" αντίδραση), δυσκινησίες κά. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια αυτή η θεωρία έχει αποδειχθεί οτι δεν είναι προς όφελος των ασθενών. Συγκεκριμένα, φαίνεται πως με αυτό το τρόπο στερούμε απο τους ασθενείς την πιο απολεσματική μας θεραπεία,  με αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής τους, για πολλά χρόνια. Ωστόσο μέριμνα θα πρέπει να υπάρχει για τις δόσεις. Υψηλές δόσεις νωρίς στην εξέλιξη της νόσου φαίνεται να σχετίζονται με την εμφάνιση διακυμάνσεων νωρίτερα.

Οδηγίες της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας για την έναρξη Λεβοντόπα

Άλλες διαφορετικές φαρμακολογικές προσεγγίσεις κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες έχουν αυξήσει σημαντικά το οπλοστάσιο της αντιπαρκινσονικής θεραπείας όπως οι αγωνιστές της ντοπαμίνης, οι αναστολείς της COMT, οι αναστολείς ΜΑΟ-Β κτλ και η σωστή και εξατομικευμένη θεραπεία είναι σημαντικές για την αποτελεσματικότητα τους σε βάθος χρόνου.

Η θεραπεία της προχωρημένης ΝΠ περιλαμβάνει την χειρουργική θεραπεία (εν τω βάθει εγκεφαλικός ερεθισμός) καθώς και την χρήση αντλιών απομορφίνης ή συνεχή ντοπαμινεργική διέγερση (Μάθετε περισσότερα). Η επιλογή των κατάλληλων ασθενών για τις προαναφερθείσες μεθόδους είναι κρισιμη για το αποτέλεσμα. Πρόσφατα εισήχθη και μια καινούργια τεχνική με στοχευμένους υπερήχους καθοδηγούμενους απο μαγνητική τομογραφία (MR guided focused ultrasound, MRGFUS) για την αντιμετώπιση κυρίως της τρομώδους νόσου Πάρκινσον. Και εδώ η αναπόκριση και η επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται απο την σωστή επιλογή του ασθενούς, και κυρίως απο την εμπειρία των ειδικών νευρολόγων που είναι εξειδικευμένοι τόσο στη ν Παρκινσον όσο και στην συγκεκριμένη τεχνική.

Η έρευνα προχωρά ταχύτατα και προσβλέπουμε σε ανέυρεση νευροπροστατευτικών θεραπειών. Ωστόσο, έως να βρεθούν, οφείλουμε να κάνουμε το βέλτιστο που μπορούμε για την ποιότητα ζωής μας και να παλεύουμε με τα μέσα που διαθέτουμε, όπως άλλωστε οφείλουμε να κάνουμε για όλες τις προκλήσεις της ζωής.